آئین مستان

هر شب یتیم توست دل جمکرانی ام

جانم به لب رسیده بیا یار جانی ام

از باد ها نشانی تان را گرفته ام

عمری است عاجزانه پی آن نشانی ام

طی شد جوانی من و رویت نشد رخت

شرمنده ی جوانی از این زندگانیم

با من بگو که خیمه کجا می کنی به پا

آخر چرا به خاک سیه می نشانی ام

در روضه احتمال حضورت قوی تر است

شاید به عشق نام عمویت بخوانی ام

این روزها که حال مرا درک می کنی

بگذار دست بر دل آتشفشانی ام

در به دری برای غلام تو خوب نیست

تأیید کن که نوکر صاحب زمانی ام

دیدم به خواب آن آشنا دارد میاید

دیدم که بر دردم دوا دارد می یاید

دیدم که با شال عزا و چشم گریان

مولایمان صاحب عزا دارد می آید

ای بانی این روضه ها دریاب ما را

آغوش خود بگشا، گدا دارد می یاید

چه سری است کاینجا

بوی شهیدان خدا دارد می آید

در این دهه خط مقدم هیئت ماست

از جبهه بوی کربلا دارد می یاید

اینجا صدای گریه و عطر مناجات

از هیئت رزمنده ها دارد می یاید

آقا سوالی داشتم از سمت گودال

آوای یا اُماه چرا دارد می یاید

ای کاش می شد با تو قرآن سر بگیرم

در آسمانی نگاهت پر بگیرم

ای کاش می شد امشب ای قرآن ناطق

دست شما را جای قرآن سر بگیرم

ای کاش می شد لااقل یک بار در خواب

با دست آغوشم تو را در بر بگیرم

ای کاش پایم واشود در خیمه اش تا

یک لقمه نان و عشق از دلبر بگیرم

ای کاش در تقدیر من امشب نویسند

پای تو را یک شب به چشم تر بگیرم

ای کاش می شد تا برای سجده از تو

مهری زخاک تربت مادر بگیرم

تقدیرم ای کاش این شود با تو محرم

ده روز روضه بر تن بی سر بگیرم

من عاشقم خرده ز ای کاشم مگیرید

ای کاش ها را کاش ازاین در بگیرم

دیدن روی تو بر دیده جلا می بخشد

قدم یار به هر خانه صفا می بخشد

بدتر از درد جدایی به خدا دردی نیست

خاک پاهای تو گفتند دوا می بخشد

از پس پرده ی غیبت هم اگر باشد ،باز

دست تو هرچه طلب کرد گدا می بخشد

شب احیاست ببین مرده ی عشقت هستیم

کو نگاه تو که جان بر تن ما می بخشد؟

شب قدر است ولی ما همه پستیم آقا

گوش چشم تو به ما قدر و بها می بخشد

رو سیاهیم ولی دست به دامان توأیم

تو اگر واسطه باشی که خدا می بخشد

ابر وقتی که ببارد همه جا میبارد

پس اگر خواست ببخشد همه را می بخشد

در جواب به علیٍ به علی گفتن ما

مادرت تذکره ی کرب و بلا می بخشد

ای عزیز خدا، امام زمان

صاحب روضه ها، امام زمان

شب تودیع حیدر است امشب

جان زهرابیا ،امام زمان

بر سر و سینه می زنی ای وای

فرق او شد دو تا امام زمان

بین ما هستی و چه تنهایی

می زنی ضجّه ها امام زمان

از سر شب به یادتان هستم

می کنی یاد ما امام زمان

کم ما و کرامتت مولا

نظری بر گدا امام زمان

پرده های گناه باعث شد

از تو هستم جدا امام زمان

می شوم لایق زیارت تو

گر نمایی دعا امام زمان

کاش احیا کنیم یک شب قدر

در کنار شما امام زمان

تو جوادی و من بخیل آقا

جود بی انتها ،امام زمان

امشبی را بیا و بد گذران

سحری با گدا امام زمان

شب قدر است روزیم گردان

عرفه،کربلا، امام زمان

بازم شب قدری سر آمد

غیبت نشینِ شیعیان مهدی نیامد

مردم از این داغ جدایی، یابن الزهرا

یارِ غریبان كی می‌آیی، یابن الزهرا

از بهرِ شیعه بی شكیبی

تو صاحبِ دل‌های زارِ  بی حبیبی، بی حبیبی

مهدی تو غم‌ها را طبیبی

اما خودت همواره تنها و غریبی، وای غریبی

خون كرده‌ام قلب تو را من، با گناهم

اما فقط گوشم خمارِ، یك نگاهم

شاهنشه خیمه نشینم

عمری ز هجرِ روی ماهت دل غمینم، دل غمینم

ای دلربای مه جبینم

ترسم بمیرم من ظهورت را نبینم، ظهورت را نبینم

خوردم قسم یار تو باشم، تا قیامت

هر روز و شب زارِ تو باشم، تا قیامت